Dziękujemy za wizytę na stronie
Informujemy, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, dostęp do produktów i informacji wyświetlanych na stronie, zastrzeżony jest dla profesjonalistów z branży stomatologicznej.
Jesteś profesjonalistą z branży stomatologicznej?
Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, oświadczam, że jestem specjalistą z branży stomatologicznej (stomatolog, technik dentystyczny, asystentka, higienistka lub osoba związaną z branżą). Mam świadomość, że treści zamieszczane na niniejszej stronie mogą zawierać między innymi wiadomości na temat wyrobów niebezpiecznych dla zdrowia i bezpieczeństwa pacjentów.
Nasi wykładowcy
Prof. Jae-Hyun Sung
(Korea)
specjalista ortodoncji
Praktyczne zastosowanie mini-implantów w leczeniu pacjentów z III klasą szkieletową po zakończeniu wzrostu.
Odkąd wynaleziono mini-implanty, MIA (Micro-Implant Anchorage) stosuje się do leczenia wszystkich rodzajów wad zgryzu, łącznie z III klasą szkieletową. MIA wykorzystuje się do retrakcji dolnego uzębienia w leczeniu III klasy na dwa sposoby: mini-implanty umieszczane są w żuchwie oraz w szczęce.
MIA w łuku dolnym może służyć do leczenia łagodnych i umiarkowanych przypadków wad klasy III i nawrotów po operacyjnym leczeniu pacjentów z III klasą z wysokim lub niskim kątem podstaw. Do retrakcji dolnego uzębienia, mini-implanty mogą być lokalizowane w okolicy zatrzonowcowej lub w przestrzeni międzykorzeniowej pomiędzy pierwszymi zębami trzonowymi i drugimi zębami przedtrzonowymi, lub pomiędzy pierwszymi i drugimi zębami trzonowymi. Okolica zatrzonowcowa jest najlepszym miejscem dla mini-implantów służących do retrakcji dolnego uzębienia, ponieważ retrakcja tylnych zębów odbywa się bez przeszkód.
Występują dwie metody retrakcji zębów w żuchwie: retrakcja całego uzębienia i retrakcja sekwencyjna. Do retrakcji całego uzębienia, po zakończeniu niwelacji, w dolnym łuku zębowym umieszcza się odpowiedniego rozmiaru prostokątny łuk stalowy z przyczepionymi haczykami pomiędzy kłem a zębem siecznym bocznym, siła do retrakcji jest przykładana od mini-implantu do haczyka, przy zastosowaniu sprężyny niklowo-tytanowej lub łańcuszka elastycznego.
W niektórych przypadkach preferowana jest sekwencyjna retrakcja, ponieważ łatwo jest wkręcić mikroimplanty i sterować leczeniem. Na ogół, mini-implanty umieszcza się pomiędzy drugimi zębami przedtrzonowymi i pierwszymi zębami trzonowymi. Boczne zęby przesuwane są do tyłu przy pomocy otwartych sprężyn, które są aktywowane przy pomocy ligatury metalowej przyczepionej od mini-implantu i biegnącej do ślizgającego się po łuku haczyka, który znajduje się przed sprężyną. Po przesunięciu bocznych zębów do I klasy Angle'a, mini-implanty są wykręcane i ponownie wkręcane w tylnej okolicy, następnie przednie zęby są dystalizowane.
Inną metodą jest przesuwanie do tyłu najpierw kłów i bocznych zębów przy pomocy sprężyn lub łańcuszków elastycznych biegnących od mini-implantów do kłów. Poprzez ten ruch, można wyprostować boczne zęby, uzyskując miejsce na uszeregowanie lub retrakcję dolnych zębów siecznych.
MIA w górnym łuku zębowym ma zastosowanie w leczeniu szkieletowej klasy III z wysokim kątem podstaw i zgryzem otwartym. Przed wynalezieniem mini-implantów, stosowano technikę MEAW (Multi-loop Edgewise Archwire) w leczeniu przypadków wad klasy III z wysokim kątem podstaw i zgryzem otwartym. Jednak technika MEAW wymaga wykonania skomplikowanych dogięć i bardzo dobrej współpracy ze strony pacjenta podczas noszenia całodobowych, mocnych wyciągów. Ponadto, wyniki leczenia pacjentów wysokokątowych ujawniły niekorzystne efekty, takie jak wydłużenie twarzy z dotylną rotacją żuchwy i nadmierna ekstruzja górnych i dolnych zębów siecznych spowodowana klasą III i pionowymi wyciągami.
Stosując jako zakotwienie do wyciągów III klasy dwa mini-implanty w szczęce, zamiast pierwszych zębów trzonowych i umieszczając bardzo elastyczny łuk Ni-Ti w dolnym łuku zębowym, zamiast łuku MEAW, złożoność i efekty uboczne techniki MEAW zostały zminimalizowane. Wskazaniami do zastosowania MIA są: łagodna szkieletowa klasa III z wysokim kątem podstaw i pacjenci ze zgryzem otwartym, u których dolne zęby boczne znajdują się w mezjalnej inklinacji.
Curriculum Vitae
Edukacja
1972 studia stomatologiczne na Uniwersytecie Narodowym w Seulu (DDS)
1975 specjalizacja z ortodoncji w Katedrze Ortodoncji na Uniwersytecie KyungHee (MSD)
1980 studia doktoranckie na Uniwersytecie KyunHee (Ph.D)
1985 wizytujący wykładowca w Katedrze Ortodoncji Uniwersytetu w Michigan (1 rok)
Praca
1978-2004 profesor, kierownik Katedry Ortodoncji na Uniwersytecie KyungPook (KNU) w Daegu,
1989-1993 dziekan na Wydziale Stomatologicznym KNU
1997-1999 kierownik Przychodni Stomatologicznej w szpitalu akademickim na Uniwersytecie KyungPook.
1998-2000 Prezes Korean Association of Orthodontists (KAO)
2004- obecnie: Profesor Honorowy KPNU
2010- 2014 Prezes Koreańskiego Instytutu Badań Ortodontycznych ( KORI)
Prywatna praktyka.
2014-obecnie: honorowy prezes KORI
Wystąpienia: KAO, JOS, AAO, Arab Orthodontic Society, China Orthodontic Congress, Tweed, APOC, WEOC WMIA, oraz wiele innych.
Stowarzyszenia: Koreańskie Towarzystwo Ortodontyczne (KAO), AAO, EOS, WFO Tweed Foundation, ICD, KORI